A Charanga

Pola beira do río chegaba onde minhe
o ruído da charanga,
e ó segui-lo bulir, atopei o camiño e tamén foi a charanga.

Xente que canta bailando e bebendo ribeiro
e unha mociña chorando baixo un castiñeiro.

Dime quen es ti rapaza do triste ollar,
eu son un camiñante perdido,
eu estou ferido, eu son, o teu amigo.

Contoume que o seu ventos xamais voltaría
e tremendo a súa voz, o se pranto seguía
eu falei dos amores e de cousas belidas.

Ela non replicou e o seu pranto seguía,
bota as costiñas ó vento, ven comigo,
as túas mans nestas mans, xa tes un amigo.

Entre voltas e voltas naceu o sorriso,
entre xentes, tan boas,
entre bicos, entre risos,
entre voltas e máis voltas
se perdeu, de min
¿onde vai, onde vai?.

Teño saudade de ti, e a túa tenreza
naquela peza dunha charanga.

Lalalalalaila, Lalalalalaila,
Lalalalalaila, Lalalalalaila,
(Bis )

A Charanga

Por la orilla del río llegaba donde mi madre
el ruido de la charanga,
y al seguirlo mover, encontré el camino y también fue la charanga.

Gente que canta bailando y bebiendo ribeiro
y una niña llorando bajo un castaño.

Dime quién eres tú, chica de mirada triste,
yo soy un caminante perdido,
yo estoy herido, yo soy tu amigo.

Me contó que su viento nunca volvería
y temblando su voz, su llanto seguía
yo hablé de amores y de cosas bonitas.

Ella no replicó y su llanto seguía,
tira las costillas al viento, ven conmigo,
tus manos en estas manos, ya tienes un amigo.

Entre vueltas y vueltas nació la sonrisa,
entre gente, tan buena,
entre besos, entre risas,
entre vueltas y más vueltas
se perdió, de mí
¿a dónde va, a dónde va?.

Te extraño, y tu ternura
en esa pieza de una charanga.

Lalalalalaila, Lalalalalaila,
Lalalalalaila, Lalalalalaila,
(Repetición)

Composição: Juan Pardo