Op de tribune
In het dorpje aan de plas was hij de grote ster
En in het voetbalelftal was hij doelverdediger
Hij wierp zich op de bal en kende geen gevaar
De mensen riepen al om dokter en brancard
Maar hij stond kreunend op, een tand lag door zijn lip
Hij stopte een vrije schop met een gekneusde rib
refr.:
Want op de tribune daar zat zijn moeder
En die juichte en gilde van plezier
Want op de tribune daar zat zijn moeder
Niet een, niet een maar tweemaal drie kwartier
Als het zondagmiddag was ging hij naar het voetbalveld
En op het korte groene gras gedroeg hij zich als held
Geen bal ging hem te hoog, geen bal ging hem te laag
Vaak kreeg hij hem op zijn oog maar meestal in zijn maag
Hij deed wat dit seizoen in zijn vermogen lag
De club werd kampioen precies op moederdag
refr.
Het mooiste meisje van het dorpje aan de plas
Begreep dat deze jongeman de ware Jacob was
Bij het maanlicht gingen zij naar het stille sportterrein
Ze zaten zwijgend bij de zestien meter lijn
Tenslotte sprak hij zacht: zeg weet je wat ik wil
Maar toen klonk door de nacht een fanatieke gil
Lalala
Niet een, niet een maar tweemaal drie kwartier
refr.
Lalala
En las gradas
En el pueblo en el lago era la gran estrella
Y en el equipo de fútbol era portero
Se tiró a la pelota y no sabía peligro
La gente ya estaba llamando a doctor y camilla
Pero se levantó gimiendo, un diente le atravesó el labio
Detuvo una patada libre con una costilla magullada
refr
Porque en las gradas estaba su madre
Y que vitoreó y gritó de placer
Porque en las gradas estaba su madre
Ni uno, ni uno, sino dos cuartos de hora
Cuando era domingo por la tarde, fue al campo de fútbol
Y en la hierba verde corta se comportó como un héroe
Ninguna bola fue demasiado alta, ninguna bola fue demasiado baja
A menudo lo tiene en el ojo, pero sobre todo en su estómago
Hizo lo que estaba en su poder esta temporada
El club se convirtió en campeón exactamente en el Día de la Madre
Refr
La chica más hermosa del pueblo en el lago
Entendió que este joven era el verdadero Jacob
A la luz de la luna fueron al tranquilo campo deportivo
Se sentaron en silencio por la línea de dieciséis metros
Finalmente habló en voz baja: di que sabes lo que quiero
Pero luego a través de la noche sonaba un grito fanático
Lalala
Ni uno, ni uno, sino dos cuartos de hora
Refr
Lalala