Yalnızlık Senfonisi

Sinfonía de la soledad

Yalnızlık Senfonisi

Ya veo, tu soledad no tiene fin
Anladım, sonu yok yalnızlığın.
Se multiplicará todos los días
Her gün çoğalacak.
¿Siempre ha sido así? No lo sé
Her zaman böyle miydi? Bilmiyorum...
Era como llorar cuando un niño era intocable
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak.

Cuando cada persona se acostumbre a ella
Alışır her insan alışır zamanla,
Ser roto y herido
Kırılıp incinmeye.
Debido a que el colapso habitual y abajo
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp,
Levántate otra vez
Yeniden ayağa kalkmak.

Mi soledad tendió una emboscada a mis caminos
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.
El dolor me está mirando
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.
Esperando, esperando, esperando
Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...
¡Vamos, no tengo miedo!
Hadi gelin üstüme korkmuyorum!

Las nubes están cargadas
Bulutlar yüklü.
Llovió o llovió sobre nosotros
Ha yağdı ha yağacak üstümüze.
anhelo
Hasret...
Tú y yo estamos solos con tu ausencia
Yokluğunla ben baş başayız.
Por fin
Nihayet...