Klaaglied
't Was een augustusmorgen, het gras lag vol met dauw
De zon kwam in de hemel, de hemel zelf was blauw
Ik zag een meisje zitten, ze huilde van verdriet
Ze zei: M'n bloed is bitter, m'n liefste is er niet
Ik blijf 't lot vervloeken, dat 't een Ier moest zijn
Die hem heeft neergeschoten, de allerliefste mijn
Zo sterk, zo groot was hij
Komt nooit meer terug bij mij
Lacht nooit meer tegen mij
En slaapt nooit meer met mij
O, was hij maar gesneuveld, verslagen in 't gevecht
Of tot ter dood veroordeeld, door 't Engelse gerecht
Nu is z'n naam bedorven, hij viel door Ierse hand
Hij is voor niets gestorven, hij stierf niet voor z'n land
O, was hij maar gevallen, geveld door Engels lood
Dat 't een vriend moest wezen, die hem z'n dood in schoot
Ik huiver van de kou
De dagen zijn zo grauw
Maar ik wacht hier op jou
Ik blijf altijd van jou
Zo sterk, zo groot was jij
Komt nooit meer t'rug bij mij
Lacht nooit meer tegen mij
En slaapt nooit meer met mij
Momento
Era una mañana de agosto. La hierba estaba llena de rocío
El sol entró en el cielo, el cielo mismo era azul
Vi a una chica sentada, lloró de dolor
Ella dijo: «Mi sangre es amarga, mi amor no está allí
Sigo maldiciendo al destino que tenía que ser un irlandés
¿Quién le disparó, la mina más dulce?
Tan fuerte, tan grande que era
Nunca vuelve a mí otra vez
Nunca se ríe de mí otra vez
Y nunca se acuesta conmigo otra vez
Oh, ojalá fuera asesinado, derrotado en batalla
O sentenciado a muerte por el tribunal inglés
Ahora su nombre está estropeado, cayó de mano irlandesa
Murió por nada, no murió por su país
Oh, si tan sólo hubiera caído, derribado por el plomo inglés
Que tenía que ser un amigo que lo mató a tiros
Me estremezco del frío
Los días son tan grises
Pero te estoy esperando aquí
Siempre seré tuya
Tan fuerte, tan grande eras
Nunca vuelve a mí otra vez
Nunca se ríe de mí otra vez
Y nunca se acuesta conmigo otra vez